Trzylatek do przedszkola
Współczesne przedszkola są otwarte na potrzeby rodziców i dzieci, dlatego też podejmują wiele inicjatyw i działań własnych,
których celem jest podnoszenie jakości pracy placówki, a co za tym idzie podniesienie poziomu zadowolenia rodziców i dzieci.
Zapewne „wasz trzylatek” właśnie rozpocznie lub rozpoczął edukację przedszkolną, która wiąże się z pewnymi trudnościami i dodatkowymi emocjami.
Chciałabym przekazać Wam kilka praktycznych wskazówek i porad, aby ten pierwszy okres pobytu „ maluszka” w przedszkolu
przebiegał w atmosferze wzajemnego zaufania i spokoju.
Zacznijmy od pojęcia adaptacji i przyczyn występujących trudności z nią związanych:
Adaptacja to przystosowanie do nowego środowiska, do nowych sytuacji, warunków. Dla małego dziecka takim środowiskiem, otoczeniem społecznym,
jest przedszkole, gdzie zdobywa ono pierwsze doświadczenia społeczne. Bardzo ważne jest by te doświadczenia przebiegały w atmosferze wzajemnego
zrozumienia i poczucia bezpieczeństwa.
Przyczyny trudności adaptacyjnych dzieci:
U dzieci 3-letnich mamy do czynienia z szeregiem czynników utrudniających rozpoczynanie edukacji przedszkolnej tj.
zdenerwowanie rodzica i jego przeżycia związane z oddaniem dziecka do przedszkola.
brak zaufania do personelu przedszkolnego, który w obecnych czasach jest doskonale przygotowaną i wykształconą kadrą ( zwłaszcza nauczycielki),
trudności w nawiązaniu kontaktu z personelem i grupą rówieśników,
poznanie otoczenia przedszkolnego i opanowanie nowej przedszkolnej przestrzeni.
poznanie funkcji pomieszczeń i sposobów korzystania ze znajdujących się tam urządzeń ( zwłaszcza ubikacja, łazienka i szatnia).
poznanie organizacji dnia w przedszkolu i związaną z tym orientacją czasową.
przyswojenie wymagań dotyczących współżycia w grupie.
Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej jest momentem przełomowym w jego rozwoju społecznym. Dla wielu dzieci oznacza on pierwsze
kontakty z dużą grupą, co wiąże się ze zmianą dotychczasowego trybu życia. Dziecko uczy się nowej dla siebie roli przedszkolaka, ponieważ
instytucjonalny charakter opieki nad dziećmi, wymaga od niego pewnego podporządkowania się panującej tam organizacji. Nowe warunki budzą niepokój,
niepewność. Potrzebne są pozytywne doświadczenia i czas, aby zaakceptować nową rzeczywistość i przystosować się do niej. Poza tym silna więź
emocjonalna z mamą i innymi domownikami sprawia, że zostaje zachwiane u dziecka poczucie bezpieczeństwa. Przeraża je płacz, hałas, śmiech,
głośne rozmowy. Nowe otoczenie to własność społeczna, a przestrzeń jest dużo większa i inna od domowej. Obowiązują w niej nowe zasady, przez co
obserwuje się u dzieci poczucie zagubienia, a pojęcie „ moje przedszkole” utożsamiają tylko ze swoją salą. Trudności w adaptacji mogą wiązać się też z
brakiem orientacji w zakresie organizacji i rytmu dnia przedszkolnego. Tą wiedzę dziecko posiądzie dopiero w miarę zdobywania własnych, nowych
doświadczeń. Wymaga to dużego zaawansowania rodziców i personelu przedszkola oraz wzajemnej korelacji działań.
Wpływ rodziców na adaptację dziecka do grupy przedszkolnej.
Jeżeli rodzice w pełni akceptują wybrane przez siebie przedszkole, wychowawców pracujących w grupie, ich metody pracy, tym samym zwiększają szansę
swojemu dziecku w procesie adaptacji. Dziecko szybciej przyzwyczai się do placówki i zniesie niedogodności, gdy będzie go postrzegało jako bezpieczne
i atrakcyjne dla siebie i swoich rodziców. Dlatego też współczesny rodzic winien przygotować siebie samego i swoje dziecko do nowej roli społecznej
tj.„ roli przedszkolaka”.
A oto kilka praktycznych porad dla rodziców:
MAMO I TATO!
Poznajcie przedszkole, do którego będzie uczęszczało wasze dziecko. Np. przez uczestnictwo w tzw. „ dniach otwartych przedszkola”, wizyty w ogrodzie
przedszkolnym i przedszkolu, podczas których zapoznacie dziecko z personelem pracującym w oddziale dzieci 3-letnich oraz ich ofertą
wychowawczo-edukacyjną. Spacerujcie w okolicach placówki, zachwalajcie ją, opowiadajcie dziecku o zabawkach i kolegach.
Przy przedszkolnych pożegnaniach z „ maluszkiem” bądźcie uśmiechnięci i spokojni, bo z waszej twarzy dziecko szybko potrafi wyczytać niepokój,
dobre i złe emocje.
Bądźcie gotowi na trudne rozstania w pierwszych dniach, nawet tygodniach, na płacz i odmowę wyjścia z domu. A gdy już znajdziecie się przedszkolu
stosujcie krótkie pożegnania, gdyż przedłużanie tej chwili wzmaga w dziecku negatywne uczucia. Nawet, jeśli „ maluch” płacze, pożegnajcie go
z uśmiechem i pozostawicie pod opieką wykwalifikowanej kadry, która posiada wieloletnie doświadczenie i doskonale wie jak zabawić i zająć dziecko
by szybko zapomniało o trudnym rozstaniu z ukochanym rodzicem. Dziecko 3-letnie charakteryzuje niestabilność uczuć, płacze a za chwilę jest wesołe
i świetnie się bawi ( przecież tak samo postępuje będąc z wami w domu).
Jeśli mamie rozstanie z dzieckiem sprawia większe trudności, postarajmy się by dziecko do przedszkola odprowadzał tatuś ( zwłaszcza na początku).
Z doświadczenia wiem, iż rozstania z tatusiami bywają łatwiejsze, wynika to zapewne z większej stanowczości i opanowania emocji.
W początkowym okresie odbierajcie dziecko wcześniej z przedszkola, ponieważ trzy-latek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem
wydaje mu się bardzo długi.
Pozwólmy dziecku zabrać ze sobą cząstkę domu do przedszkola np. ulubioną zabawkę, książeczkę, ( ale nie smoczek!).
Rozmawiajcie z dzieckiem o wydarzeniach przedszkolnych. Wasze zainteresowanie pobudzi zainteresowanie dziecka oraz poczucie, że przedszkole
jest czymś ważnym dla was i dla niego. Mówcie dziecku, że czas w przedszkolu będzie spędzało bez rodziców, ale w towarzystwie miłych pań i innych
dzieci, z którymi będą się codziennie bawić.
Rozwijajcie umiejętności samoobsługowe dziecka, gdyż właśnie bardzo często są one powodem dodatkowego stresu dla dziecka. Pozwólmy dziecku
samemu myć ręce, korzystać z toalety a nie nocnika, ubierać się i rozbierać.
Wcześniej przyzwyczajajcie dziecko do przebywania w domu i w nowym miejscu pod opieką osób trzecich np. z babcią, dziadkiem, koleżanką.
Postaraj się, aby dziecko miało kontakt z rówieśnikami np. na placu zabaw.
Drodzy rodzice, mam nadzieję, iż podane przeze mnie wskazówki pomogą wam przetrwać ten jakże trudny okres adaptacji dziecka do warunków
przedszkolnych. Przedszkole jest ważnym i potrzebnym elementem w rozwoju społecznym waszej pociechy. Jest to profesjonalne środowisko
edukacyjno-wychowawczo-opiekuńcze, które zapewnia jak najlepsze warunki do wszechstronnego rozwoju każdemu dziecku. Służą temu indywidualne
plany pracy z dziećmi, programy autorskie pisane i wdrażane przez nauczycieli i dyrektorów ( w tym program adaptacyjny) oraz inne metody i formy
pracy oraz innowacje pedagogiczne. Tu dziecko zdobędzie nowe wiadomości, umiejętności i doświadczenia, którymi będzie się dzieliło z innymi
rówieśnikami i domownikami. Jestem pewna, że już wkrótce, będziecie dumni ze swoich pociech. Czego wam szczerzę życzę.
Przedruk z portalu www.przedszkolak.pl, autor Jolanta Bot